آب و ویژگیهای آزاردهنده آن
به اعتقاد محققان، ژئوزمین و دو متیل ایزوبورنئول، از اصلیترین عاملهای مولد بو در آب هستند؛ اگرچه اکثر عاملهای تولید بو ناشناخته‌اند.
زدایش بو در شبکه توزیع، با حذف نقاط کور و شستشوی شبکه، و در تصفیه‌خانه کمک از فرآیندهایی مبتنی بر جذب امکانپذیر می باشد.
بیشتر فرآیندهای معمول تصفیه اب مثل هوادهی، انعقاد، لخته‌سازی، کلرزنی یا افزودن ازن هم قادر به حذف و یا حتی کاهش ترکیباتی که آب را بودار می‌کنند نیستند.
کلرزنی در شرایطی خاص با ایجاد ترکیب ناخواسته نیتروژن تری‌کلراید یا انواع کلروفنلها، بوی آب را تشدید هم می کند.
بو مهم است یا مزه؟
هیچ‌کس از آب کثیف و دارای رنگ، طعم و بوی نامطبوع خوشش نمی آید، حتی اگر ویژگیهای ظاهری آب ارتباط مستقیمی با سلامت آن نداشته باشد.
از طرفی هرگونه تغییر در ظاهر، طعم و بوی آب در شبکه توزیع می‌تواند نشانه‌تغییر کیفیت آب در منبع یا اختلال در فرآیند تصفیه و توزیع آب باشدد.
به همین دلیل است که علاوه بر سلامت آب از منظر میکروبی و شیمیایی، جنبه‌های ظاهری و مقبولیت عمومی آب در قالب عاملهای طعم، بو، رنگ و کدورت اهمیت پیدا می کند.
نوع و میزان واکنش نسبت به بو پیچیده است و در مواردی حتی وجود بویی خفیف می‌تواند بین احساس‌های مختلف از طعم، اختلال ایجاد کند.
در مقایسه با حس چشایی، حس بویایی انسان با غلظت های به مراتب کمتر تحریک می شود.
محققان با استفاده از این اصل در دستگاه تصفیه آب به این نتیجه رسیدند که ترکیب های بو زل در غلظتهای بسیار کمتر نسبت به آب، قادر به تحریک گیرنده‌های حسی هستند.
بوی نامطبوع در آب به دلایل مختلف ایجاد می‌شود.
مواد طبیعی موجود در آب، ترکیبات ایجادشده حین فرآیند تصفیه، رکود طولانی آب در زمان ذخیره‌سازی و توزیع، نشت ترکیبات به کار رفته در شبکه توزیع به تنهایی یا پس از واکنش با املاح یا مواد افزوده شده از عاملهای مسبب بوی نامطبوع در آب به شمار می‌روند.